مقایسه رنو ساندرو و لیفانX50 :ظرافت یا اصالت

تاریخچه

کمپانی لیفان در سال 1992 آغاز به کار کرد و در سال 2006 اولین خودروی خود را تولید نمود و باید اذعان کرد که به نسبت دیگر خودروسازهای چین، سابقه‌ی پرباری ندارد. در کشورمان هم کم و بیش با محصولات این کمپانی، مانند لیفان 520، 620، X60، آشنا هستیم که البته یادگار خاصی را از این برند نوپای چینی در ذهنمان حک نکرده‌اند. با این حال بیان این نکته خالی از لطف نیست که شرکت تازه کار چینی مسیر رو به رشدی را پیش گرفته است که با حضور محصول جدیدش در جاده‌های کشورمان، یعنی لیفان 820، این مهم قابل لمس است. اما درباره‌ی عقبه‌ی رنو ساندرو، یا بهتر است بگوییم داچیا ساندرو، نکات جالب توجه‌ی قابل ذکر است. کمپانی ررومانیایی داچیا در سال 1966 تأسیس شد و در دو سال اول فعالیت خود، با پشتیبانی رنو فرانسه، 1100 دستگاه خودرو تولید نمود. در سال 1999 این خودروساز فرانسوی، 51 درصد از سهام داچیا را ازآن خود کرد و در حال حاضر هم 99.43 درصد از کل سهام بزرگترین خودروساز رومانیایی به رنو تعلق دارد و به عنوان برند دوم این شرکت فرانسوی شناخته می شود. اما دلیل اینکه محصولات داچیا با لوگوی رنو در ایران عرضه می‌شود این است که مردم کشورمان از برند داچیا شناخت خاصی ندارند و با رنو بیشتر مأنوس هستند. نکته‌ی حائز اهمیت این است که داچیا در سراسر دنیا به یک خودروساز با محصولات اقتصادی، کم اصطحلاک و با کیفیت شهرت دارد که از تکنولوژی و درون مایه‌ی رنو بهره‌مند شده است.

تجربه رانندگی

رانندگی در ساندرو، به غیر از برخی تغییرات جزیی، شباهت زیادی با تندر 90 دارد. حس یک سواری قرص و محکم با ارتفاع بالا نسبت به سگمنت این خودرو و نرمی قابل قبول رانندگی و ارگونومی مناسب در کنار ترمزهای مطمئن، از نکات مثبتی به حساب می‌آید که شبیه به برادر خود  تندر 90 است. به دلیل کم شدن فاصله‌ی دو محور کمی به تکان‌های اتاق اضافه شده است و همچنین پیشرانه و فن رادیاتور صدای خیلی زیادی از خود تولید می‌کنند که بعضا در داخل اتاق باعث بر هم زدن  آرامش می‌شوند. همچنین با بهبود فنربندی در محور عقب، تعادل و چسبندگی در ساندرو افزایش یافته است. در مقابل، رقیب چینی این هاچبک فرانسوی به دلیل ارتفاع نسبتا زیاد و نرم بودن سیستم تعلیق، در پیچ ها تعادل چندان خوبی را از خود به نمایش نمی‌گذارد که جای خالی سیستم پایداری که پس از منتاژ این خودرو در داخل حذف شده است حس می‌شود و با توجه به گیربکس CVT استفاده شده در این خودرو نمی‌توان سواری چابک و اسپرتی را انتظار داشت. البته که درباره‌ی ساندرو نیز همین مباحث صادق هستند اما به شدت X50 به چشم نمی‌آیند. سیستم انتقال قدرت ساندرو از هماهنگی قابل قبولی با قلب تپنده‌ی خود برخوردار است و تعویض دنده‌ها و معکوس‌های سبک را به خوبی به انجام می‌رساند، هر چند در هنگام تخته کردن پدال گاز در حین حرکت کمی تأخیر و ضربه احساس می‌شود و این در صورتی است که گیربکس CVT‌ در لیفان چندان حس لذت رانندگی را القا نمی‌کند و در شروع حرکت با دشواری و قلق‌گیری خاص خود همراه است. همچنین هر دو خودرو دارای اتاقی آرام و کم سر و صدا هستند و از نظر کیفیت تفاوت چندانی مشاهده نمی‌شود. یکی از نکات قابل بحث درباره‌ی ترمزهای این دو خودرو است به طوریکه در x50 هر چهار چرخ دیسکی هستند اما در ساندرو محور عقب از ترمزهای کاسه‌ای بهره می‌برد که یک امتیاز مثبت برای لیفان به حساب می‌آید. مسئله‌ی بعدی درباره‌ي طراحی داخلی این دو خودرو است. در داخل ساندرو، همانند تندر 90، داشبورد ساده بدون هیچ نکته و امکانات خاص بی‌روح طراحی شده که البته خسته کننده و برای استفاده دشوار است، مانند دکمه‌های بزرگ در وسط داشبورد که همیشه بی‌تناسب بوده است. اما داخل X50 جذابیت‌های خاص خود را دارد که در ادامه کامل به این بحث پرداخته می‌شود.

امکانات و آپشن‌ها

در جدال بین این دو هاچبک قد بلند، امکانات تا حدی نقطه‌ی عطف در مقایسه این دو خودرو به حساب می‌آید. ساندرو همانند برادر بزرگترش تندر 90 از هیچ امکانات رفاهی خاصی بهره نمی‌برد و صرفا به آینه برقی گرمکن‌دار، کنترل سیستم صوتی زیر فرمان، رینگ‌های آلمینیومی 15 اینچی، و از نظر ایمنی به ABS (ترمزهای ضد قفل)، EBD (سیستم توزیع نیروی ترمزها) و دو کیسه هوا برای سرنشینان جلو محدود می‌شود. حال آنکه لیفان X50 کمی فراتر از ساندرو ظاهر شده و علاوه بر امکانات رقیب فرانسوی خود از سانروف، چراغ‌های روز، کنترل سیستم صوتی روی فرمان، فرمان برقی، تنظیم برقی ارتفاع چراغ جلو، سنسور دنده عقب، صندلی چرمی و در مبحث ایمنی، EBD (سیستم توزیع الکترونیکی نیروی ترمز)، ABS (سیستم ترمز ضد قفل)، BAS (سیستم ترمز کمکی) بهره می‌برد. البته در بحث امکانات نمی‌توان چندان به ساندرو ایراد وارد کرد، زیرا داچیا سعی کرده است با دوری کردن از امکانات ظاهری در بالا بردن کیفیت تمرکز کند و از این طریق قیمتی رقابتی را برای خودروی خود به ارمغان بیاورد.

مقایسه طراحی ظاهری

X50 در بحث طراحی از خودروهای مطرح الگوبرداری کرده است و طراحی نسبتا به روز و زیبایی را از کمپانی نوپای لیفان شاهد هستیم. چراغ‌های جلو شباهت بسیار به محصولات اوپل دارد و چراغ‌های عقب از آلفارومئو جولیتا کپی برداری شده است. در نمای جلو چراغ‌های مدرن و ورودی هوای بزرگ در کنار چراغ‌های روز رخی زیبا برای صورت این خودرو به ارمغان آورده است. در نمای کنار خطوط طراحی چهره‌ای جذاب به خودرو بخشیده است و البته رینگ‌های زیبا که جای این را داشتند کمی بزرگتر طراحی می‌شدند بی‌تأثیر نیستند. در نمای عقب اولین نکته سپر بسیار بالای این خودرو می‌باشد که تناسب طراحی را کمی بر هم زده است. اما فلاپ و سراگزوز زیبا نکات مثبت پشت خودرو به حساب می‌آیند. در X50 با استفاده از قطعه‌های پلاستیکی و روف‌رگ سعی بر این شده است که این خودرو بیشتر شبیه به کراس‌اوور باشد تا فلسفه‌ی طراحی این چینی بیشتر نمایان شود.

رنو ساندرو در کل با خطوط طراحی ساده و بدون جزییات مانند دیگر هم خانواده‌هایش چهره معمولی و اقتصادی را از خود نشان می‌دهد و این نکته مبرهن است که سعی شده کمی از تندر 90 قابل قبول تر و بروز تر باشد. اما در رقابت با X50 چندان حرفی برای گفتن ندارد. چراغ‌های X50 به مراتب زیباتر و خطوط طراحی موزون تر و زیباتر است و در جزیاتی مانند آنتن، سانروف و طراحی رینگ‌ها با سلیقه تر به کار گرفته شده اند. اما شیشه‌ی عقب بزرگ ساندرو در مقایسه با X50 نمای بهتری به عقب آن بخشیده است.

از نظر طراحی داخل به طور قطع لیفان X50 از رنو ساندرو بهتر ظاهر شده است. اتاق بی‌روح و عاری از هرگونه جزییات و امکانات ساندرو در مقایسه با طراحی پویا با جزیات و خطوط متناسب این هاچبک چینی باعث شده است که وزنه‌ی سنگینی برای لیفان به وجود آید. نکات جالب اتاق X50 پشت آمپر هیجان انگیز که در وسط نشانگر دور موتور به رنگ قرمز و سرعت سنج دیجیتال جذابیت فراوانی به اتاق آن بخشیده است. این نکته نیز حائز اهمیت است که فضای داخلی ساندرو بزرگرتر از لیفان X50 می‌باشد و حجم صندوق عقب هم ساندرو 40 لیتر بیشتر از رقیب خود است.

مقایسه مشخصات فنی لیفان X50 رنو ساندرو

در مباحث فنی و پیشرانه نکات جالبی درباره‌ی این دو هاچبک اقتصادی قابل بحث است. لیفان X50 از یک موتور به حجم 1498 سی‌سی با توانایی تولید 102 اسب بخار قدرت و گیربکس CVT با گشتاور 133 نیوتن  متر با مصرف سوخت ترکیبی 6.5 لیتر در هر 100کیلومتر بهره می‌برد. در ساندرو از یک پیشرانه 1598 سی‌سی با توان تولید 105 اسب بخار قدرت که از طریق گیربکس اتوماتیک 4 سرعته با گشتاور 140 نیوتن متر به چرخ‌های جلو منتقل می‌شود و مصرف سوخت ترکیبی 8.3 لیتر در 100 کیلومتر را نتیجه می‌دهد. همانطور که از اعداد ارقام هم بر می‌آید شتاب ساندرو بالاتر از X50 می‌باشد که البته گیربکس CVT  در لیفان نقش بسیار مهمی در این مقایسه ایفا می‌کند وهمانطور که می‌دانید این گیربکس پیچیدگی خاص خود هم از نظر سبک رانندگی و هم تعمیرات را دارا است. اعدادی که برای شتاب صفر تا صد X50 و ساندرو در منابع معتبر اعلام شده به ترتیب 16.5 و 11.5 ثانیه است. البته در تست شتابی که در هنگام مقایسه برگزار گردید به عدد 17 ثانیه رسیدیم که احتمالا این اختلاف به دلیل متفاوت بودن شرایط تست بوده است. همچنین از نکات مثبت در لیفان X50 استفاده از سیستم برق کشی can-bus در این خودرو است که عملکرد مناسبی را هم از خود نشان می‌دهد.

نتیجه گیری

در آخر به تیتر مقاله یعنی اصالت یا ظرافت باز‌می‌گردیم. همانطور که پیشتر هم بررسی کردیم، لیفان X50 از ظرافت و جزییات جذابی برخوردار است و به تعدد نکات ظاهری مثبت بیشتری در قیاس با ساندرو دارد. اما از هرچه بگذریم نمی‌توانیم حقیقت سابقه و اصالت داچیا در کنار تکنولوژی قوی رنو را در نظر نگیریم. هر چند ساندرو محصول سال 2008 است اما کیفیت و اصالت می‌تواند از معیارهای اصلی انتخاب این خودرو به حساب آید که به سختی می‌توان با نکات ظاهری مقایسه کرد و رقابت تمام عیاری با محصول سال 2015 شرکت نوپای چینی که حتی خود مالکان X50 از ضعف در مونتاژ این خودرو شکایت می‌کنند وجود دارد.

در پایان تشکر ویژه از جناب آقای محمد نظری و سرکار خانم رومینا کوهی ازاینکه ما را در این مقایسه همراه‌ی کردند.