مخاطره آمیز بودن همه گیری سیستم های خودران و کمک راننده

این مطالعه که توسط موسسه بیمه ایمنی بزرگراه‌ها و آژانس تکنولوژی ماساچوست صورت گرفته روی عدم درگیری راننده در خودروهای مجهز به سیستم‌های خودران و دستیار راننده پیشرفته تمرکز داشته است.

گروهی متشکل از ۲۰ داوطلب برای این مطالعه انتخاب شده و سپس ۱۰ نفر آن‌ها پشت فرمان یک دستگاه رنجروور اووک مجهز به کروز کنترل تطبیقی نشسته‌اند. ۱۰ نفر دیگر هم ولوو S90 دارای کروز کنترل تطبیقی و همچنین دستیار پایلوت با عملکرد حفظ خودرو بین خطوط را رانده‌اند.

بر پایه نتایج به دست آمده، در زمانی که اولین دسته از رانندگان پشت فرمان نشسته‌اند تفاوت بسیار کمی در تکرار نشانه‌های عدم درگیری در فرایند رانندگی همچون برداشتن هر دو دست از روی فرمان یا چشم برداشتن از جاده وجود داشته است.

البته رفتار رانندگان طی یک ماه به‌طور قابل‌توجهی تغییر کرده زیرا به احتمال بیشتری چشم از جاده برداشته یا هر دو دست خود را از روی فرمان برداشته‌اند. به‌طور خاص این مطالعه نشان می‌دهد که سطوح بالای تکنولوژی‌های خودران منجر به سطوح بالای عدم دخالت در امر رانندگی می‌شود زیرا تأثیر سیستم سطح ۲ ولوو بیشتر از کروز کنترل تطبیقی تنها بوده است.

محقق ارشد IIHS می‌گوید:

پس از یک ماه استفاده از دستیار پایلوت و در مقایسه با آغاز این مطالعه، احتمال بروز نشانه‌های عدم دخالت در فرایند رانندگی دو برابر بیشتر بوده است.

او می‌افزاید:

در مقایسه با رانندگی دستی، رانندگان ۱۲ برابر احتمال بیشتری برای برداشتن هر دو دست خود از روی فرمان داشته‌اند.

این مطالعه همچنین نشان داده که رانندگان اووکی که معمولاً از کروز کنترل تطبیقی استفاده کرده‌اند احتمال بیشتری برای حواس‌پرتی در استفاده از گوشی تلفن خود خواهند داشت. IIHS می‌گوید هرچقدر رانندگان با کروز کنترل تطبیقی آشناتر شوند بیشتر به گوشی تلفن خود توجه نشان خواهند داد.

این موسسه می‌گوید نتایج حاصل از این مطالعه اهمیت اطمینان از توجه رانندگان به امر رانندگی و عدم وجود حس کاذب اطمینان را گوشزد می‌کند. به همین خاطر IIHS درخواست پایش سختگیرانه تر رانندگان برای اطمینان از آمادگی آن‌ها برای به دست گرفتن هدایت خودرو در مواقع ضروری را داشته است.