پرده برداری رسمی فراری از هایپر کار دیتونا SP3

در جلوی خودرو یک اسپلیتر برجسته به چشم می‌خورد که به مدل ۳۳۰ P4 سال ۱۹۶۷ اشاره دارد درحالی‌که دماغهٔ تیز که پایین‌تر از گلگیرهای برآمدهٔ خودرو قرار گرفته یادآور خودروهای مسابقه‌ای قدیمی فراری است. چراغ‌های LED جلو ساختار پیچیده‌ای دارند و با قسمت‌های پلک مانندی که مثل چراغ‌های پاپ‌آپ باز می‌شوند، بازهم به گذشته اشاره می‌کنند. در پروفیل جانبی خودرو، به لطف ورودی‌های هوا که روی درهای پروانه‌ای نصب شده‌اند، نیازی به ورودی‌های هوای جانبی سنتی نبوده که این امکان طراحی جذاب‌تر و تمیزتری را برای گلگیرهای منحنی عقب فراهم کرده است. رینگ‌های پنج پرهٔ اختصاصی SP3 هم با لاستیک‌های پیرلی P Zero کورسا پوشیده شده‌اند که به‌طور خاص برای این خودرو توسعه پیدا کرده‌اند.

جذاب‌ترین قسمت در نمای بیرونی دیتونا SP3 اما شاید بخش عقبی آن باشد که هم شبیه به کانسپت به نظر می‌رسد و هم حال و هوایی رترو دارد. کل قسمت بالای دیفیوزر فیبر کربنی خودرو با تیغه‌های متعددی پوشیده شده و در بالای آن‌ها یک نوار LED به شکل یکپارچه تعبیه شده است. سر اگزوزهای مستطیلی که در ارتفاعی نسبتاً بالا نصب شده‌اند هم سمفونی جذاب V12 را پخش می‌کنند. در طراحی این خودرو آئرودینامیک نقشی کلیدی دارد تا جایی که به گفتهٔ فراری، SP3 بالاترین سطح راندمان آئرودینامیکی غیرفعال را در بین همهٔ مدل‌های این شرکت ارائه می‌کند. مهم‌ترین نوآوری آئرودینامیکی این هایپرکار اما قابل‌مشاهده نیست زیرا چند مجرای هوا در کف خودرو تعبیه شده‌اند که به بال‌های عقب متصل می‌شوند تا با به حداکثر رساندن جریان هوا، داون‌فورس را افزایش دهند.

در داخل، صندلی‌های ثابت بخشی جدایی‌ناپذیری از کابین محسوب می‌شوند. این صندلی‌ها از طرفین تا روی رکاب‌ها و همین‌طور کنسول مرکزی خودرو کشیده شده‌اند. این طراحی از خودروهای مسابقه‌ای دههٔ ۶۰ الهام گرفته که راننده روی بالشتک‌هایی می‌نشست که مستقیماً به شاسی متصل بودند. داشبورد SP3 طراحی ساده‌ای دارد و با روکش جیر پوشیده شده است. اصلی‌ترین ویژگی در اینجا یک صفحه آمپر دیجیتالی ۱۶ اینچی خمیده با سیستم اطلاعاتی-سرگرمی است. غربیلک فرمان با یک انتخاب‌گر فیزیکی قرمزرنگ و دکمه‌های لمسی کاملاً مشابه لافراری است که به لطف این دکمه‌ها، راننده می‌تواند بدون دست برداشتن از روی غربیلک فرمان به ۸۰ درصد از عملکردهای خودرو دسترسی داشته باشد.

هرچند ساختار مونوکوک فیبر کربنی دیتونا SP3 با لافراری مشترک است اما در اینجا خبری از سیستم هیبریدی نیست تا حال و هوای سنتی‌تری داشته باشد. این ماشین از نیروگاه ۶.۵ لیتری V12 تنفس طبیعی آشنای فراری با کد F140HC استفاده می‌کند که بر اساس موتور ۸۱۲ کامپتیزیونه شکل گرفته اما در قسمت‌های منیفولد هوا و اگزوز به‌روزرسانی‌هایی را تجربه کرده تا امکان جابجایی آن به قسمت وسط خودرو فراهم گردد. این موتور با تولید ۸۴۰ اسب بخار قدرت و ۶۹۷ نیوتن متر گشتاور، قوی‌ترین پیشرانهٔ درون‌سوز تاریخ فراری محسوب می‌شود. نیروی این موتور از طریق یک گیربکس هفت سرعتهٔ دوکلاچه که سریع‌تر از گیربکس‌های فرمول یک است با کمک دیفرانسیل لغزش محدود به چرخ‌های عقب منتقل می‌شود.

از سوی دیگر، هم شاسی و هم بدنهٔ SP3 کاملاً از مواد کامپوزیتی مثل کولار و فیبر کربن ساخته شده‌اند تا وزن خودرو به کمتری حد ممکن برسد. درنتیجهٔ این اقدامات، دیتونا SP3 ظرف ۲.۸۵ ثانیه از صفر به سرعت صد کیلومتر بر ساعت و در ۷.۴ ثانیه به سرعت دویست کیلومتر بر ساعت می‌رسد و حداکثر سرعت آن فراتر از ۳۴۰ کیلومتر بر ساعت خواهد بود. در این خودرو اما چیزی که بیشتر از شتاب در خط مستقیم اهمیت دارد، دینامیک رانندگی است که با استفاده از سیستم‌های کمکی الکترونیکی مثل آخرین نسخه از سیستم SSC فراری و سیستم FDE (مخفف تقویت دینامیک فراری) بهبود پیدا کرده است. این سیستم با استفاده از ترمزها، زاویهٔ انحراف خودرو را کنترل می‌کند.

دیتونا SP3 مثل مدل‌های قبلی این سری، خودرویی تولید محدود است و تنها ۵۹۹ دستگاه از آن ساخته می‌شود که هرکدام ۲ میلیون یورو قیمت دارند. به گفتهٔ رئیس فروش و بازاریابی فراری، تمامی ۴۹۹ مالک دو مدل مونزا SP1 و SP2 قبلی تصمیم گرفته‌اند دیتونا SP3 را هم خریداری کنند و ۱۰۰ دستگاه باقیمانده هم به کلکسیونرهای فراری فروخته شده است؛ بنابراین تمام نمونه‌های این هایپرکار خاص و تولید محدود به‌طور کامل فروخته شده‌اند.